Met wie deel jij je data in de toekomst?

We komen deze zin de laatste tijd steeds meer tegen binnen de agrarische tech community:

“IoT device installations in the agriculture world will increase to 75 million in 2020″

Met andere woorden: er komen steeds meer aan internet gelinkte databronnen bij in de agrarische sector, en dit kan nog wel eens flink gaan oplopen de komen jaren.

We bemoeien ons niet met de precieze voorspellingen van analisten, maar het is duidelijk dat de horti- en agrarische sector aan het digitaliseren zijn. Weliswaar verschilt het tempo per sector en regio, maar we zijn het erover eens dat het sectorbreed dezelfde kant op gaat.

Terwijl telers proberen om met nieuwe technologische hulpmiddelen hun productiviteit te verhogen, is de kans groot dat zij totaal niet bezig zijn met de vraag: wie is de eigenaar van al die gegevens? Onze ervaring leert dat de meesten hier inderdaad nog nooit over hebben nagedacht. Omdat veel bedrijven met een kleine hoeveelheid sensoren starten, en dus voor hun gevoel weinig data binnenhalen, wordt de waarde van die inzichten nogal onderschat.

“Het zijn maar een paar sensoren, een of twee machines. Ik wil gewoon dat het werkt en dat mijn leven er makkelijker door wordt”, is een veelgehoord statement.

Het is nooit te vroeg om ergens mee te beginnen

Ondanks dat het geen hoge prioriteit lijkt, is het nu al belangrijk dat telers nu al nadenken over het “lot” van hun gewasdata. Temeer omdat er door Business Insider wordt geschat dat er gemiddeld per agrarisch bedrijf zo’n 4 miljoen datapunten gegenereerd zullen worden in 2034. Dan lijkt het opeens niet zo gek meer om te bepalen wie de eigenaar is van deze gegevens die steeds meer waard worden.

Zelfs kleine datasets zijn krachtig

In verschillende klantverhalen geven telers aan dat de kwaliteit van agrarische data boven kwantiteit gaat. Zelfs slechts een paar slim geplaatste sensoren kunnen al belangrijke variabelen in kaart brengen die gewasverlies tegengaan, het energieverbruik omlaag brengen, kosten op bemesting besparen en de irrigatiestrategie helpen verbeteren. Data hoeft dus niet “big” te zijn om innovatie op gang te brengen en bepaalde nijpende problemen in de agrarische sector op te kunnen lossen.

Je moet inzichten selectief kunnen delen

Er is geen bedrijf of teler die de voorspelde voedselcrisis in z’n eentje kan oplossen. Het gaat dus om samenwerkingen tussen verschillende disciplines, waarbij iedereen afhankelijk is het delen van gegevens en inzichten op een structurele en strakke manier. Het gaat dus niet alleen om het monitoren van het telen van het gewas. Dat is een van de redenen waarom we het voor gebruikers zo makkelijk mogelijk willen maken om dashboards, grafieken, heatmaps en meer te delen met iedereen die daar naar hun idee behoefte aan heeft, of dit nou intern of extern is. De API is zeer geschikt om te koppelen aan andere databronnen, waardoor waardevolle macrodata gecombineerd wordt met microdata.

Maar:

Data-eigenaarschap hoeft geen grijs gebied te zijn

Voor zover het ons aangaat is de gebruiker van ons platform de enige eigenaar van de data. Punt. Het moet daarom makkelijk zijn om deze data te kunnen delen met anderen, waarbij je volledige controle hebt over welke gegevens je met wie deelt. Gebruikers zijn over het algemeen zeer tevreden over de interface en analysemogelijkheden van het dashboard en we begrijpen dat onze klanten allerlei dingen met de data willen doen.

En daar zijn zij dan ook helemaal vrij in. Dus als je de data wilt exporteren zodat een extern adviesbureau ernaar kan kijken, is dat prima en niet onze zaak. Wat wel onze zaak is, is het exporteren van de gegevens zo makkelijk mogelijk moet zijn. En dat is het ook. Je kunt binnen enkele klikken precies bepalen welke datarange van welke variabelen je wilt downloaden in .csv.